Με το time out, εγκαταλείπουμε το παιδί μας τη στιγμή που μάς έχει περισσότερο ανάγκη

Το παιδί μου κάνει κάτι που δεν είναι αποδεκτό και το στέλνω στη γωνία να σκεφτεί τί έκανε. Ή στην καρέκλα της σκέψης ή όπως αλλιώς αποκαλείται το time out.

Το παιδί μου, ντροπιασμένο, στενοχωρημένο, έχοντας δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα στην αυτοεκτίμησή του, ίσως και φοβισμένο αν έβαλα τις φωνές, αποσύρεται για να μείνει μόνο του, τη στιγμή που τα δύσκολα συναισθήματα μέσα του οργιάζουν. Τη στιγμή που με έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ για να τα διαχειριστεί.

Αντί λοιπόν να σκεφτεί τί έκανε και ότι δεν πρέπει να το ξανακάνει, σκέφτεται πόσο άδικο ήταν που το απομόνωσα, και τους διάφορους τρόπους με τους οποίους θα με εκδικηθεί την επόμενη φορά.

Η πρόθεσή μου να το δασκαλέψω και να το κάνω να διορθωθεί, έκανε φτερά. Το μόνο που μπορώ να περιμένω τώρα είναι η επόμενη αφορμή που θα βρει το παιδί μου για να με εκδικηθεί. Και τα παιδιά είναι εξόχως ευρηματικά στο να βρίσκουν τρόπους να πατσίσουν μαζί μας…

Γι’αυτό αντί για time-out, καταφεύγω σε time-in. Τί σημαίνει αυτό; Ότι τη στιγμή που το παιδί μου ζορίζεται που δεν αποδέχομαι κάτι που έχει κάνει, εγώ είμαι εκεί, μαζί του. Δεν το εγκαταλείπω την πιο δύσκολη ώρα. Συζητάμε μαζί τον λόγο που το έκανε και τους λόγους που δεν είναι αποδεκτό αυτό. Προσπαθώ να μπω στη θέση του και να καταλάβω γιατί έκανε αυτό που έκανε (πάντα υπάρχει κάποιος λόγος). Το συμπονώ και το βοηθώ να ηρεμήσει στην αγκαλιά μου. Το κατευθύνω στο τί είναι αποδεκτό να κάνει, αντί για αυτό που έκανε. Και φυσικά, βάζω ξεκάθαρα το όριο σε αυτό που δεν πρέπει να κάνει ξανά, με ενσυναίσθηση.

‘Το καταλαβαίνω ότι θύμωσες.. είχες δίκιο να θυμώσεις με αυτό που έγινε. Και δεν χτυπάμε, πονάει. Μπορείς να πεις αυτό που θέλεις με λόγια, χωρίς να επιτίθεσαι.’

‘Την επόμενη φορά, τί θα έλεγες όταν θυμώνεις να χτυπάς τα πόδια σου στο πάτωμα; Ή να χτυπάς μερικά μαξιλάρια με δύναμη;’

Τώρα, δε χρειάζεται να πατσίσει μαζί μου. Δε νιώθει ότι αδικήθηκε. Δε νιώθει μόνο του. Δε νιώθει ‘κακό παιδί.’ 

Νιώθει ότι έχει κάποιον δίπλα του στη δυσκολία του, που κατανοεί τη συμπεριφορά του και που του προτείνει να κάνει κάτι διαφορετικό την επόμενη φορά, όταν θα είναι έτοιμο.