«Το παιδί μου με ειδικές ανάγκες έχει δικαίωμα να είναι στην τάξη με το δικό σου παιδί γιατί το μέλλον του εξαρτάται από αυτό»
Έχει δικαίωμα ένα παιδί με ειδικές ανάγκες να είναι στην ίδια τάξη με τα άλλα παιδιά; Διαβάσαμε την ιστορία μιας μητέρας με παιδί με ειδικές ανάγκες και προβληματιστήκαμε πολύ. Η Jillian Benfield περιγράφει τη ζωή της από την ανακοίνωση του γιατρού ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το μωρό που κυοφορούσε ως σήμερα.
Όπως η ίδια γράφει στο popsugar.com, όλα άρχισαν όταν στην 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της, ο γιατρός τηλεφώνησε σε εκείνη και τον σύζυγό της για να τους πει ότι βγήκαν τα αποτελέσματα της εξέτασης και έπρεπε αμέσως να πάνε στο γραφείο του γιατρού. «Ο σύζυγός μου και εγώ περπατούσαμε προς το γραφείο του γιατρού, γνωρίζοντας ότι κάποια γενετική ανωμαλία αφορούσε το 20 εβδομάδων μωρό μου αλλά δεν γνωρίζαμε ποιο γονίδιο ή χρωμόσωμα είχε επηρεαστεί», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Ο γιος σας έχει 99% πιθανότητα να έχει σύνδρομο Down», τους ανακοίνωσε ο γιατρός. Στη συνέχεια απευθυνόμενος στη μητέρα, της είπε ότι δεν είναι αναγκαίο να σωθεί η ζωή του παιδιού και ότι η ίδια δεν είναι απαραίτητο να λειτουργήσει «ηρωικά». Για την ίδια δεν υπήρχε ζήτημα ζωής ή θανάτου του παιδιού της, παρά μόνον… ζωής! Κράτησε φυσικά το παιδί και άρχισε να σκέφτεται το μέλλον του. Μεγαλύτερη πρόκληση το σχολείο!
Όπως αναφέρει η Jillian, έρευνες 20 ετών έχουν αποδείξει ότι η ένταξη μαθητών με αναπηρίες σε τάξεις γενικής εκπαίδευσης, οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα και αυτό δεν αφορά μόνο τα παιδιά με ειδικές ανάγκες αλλά και τα άλλα παιδιά που φοιτούν μαζί τους. Στις ΗΠΑ τα άτομα με αναπηρίες είναι η μεγαλύτερη μειονοτική ομάδα όπως άλλωστε και στη χώρα μας. Παράλληλα, το 78% των επιλέξιμων ενηλίκων με νοητική στέρηση δεν εργάζονται. Πώς θα μπορούσαν να εργάζονταν, αναρωτιέται η μητέρα του παιδιού, όταν τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν απομονωμένα. «Η ένταξη των παιδιών ξεκινά από το σχολείο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Πρέπει να έχουμε μεγαλύτερες προσδοκίες για τα παιδιά μας με αναπηρίες και να αγωνιστούμε ώστε το ίδιο να κάνουν και οι εκπαιδευτικοί. Πρέπει να υποστηρίξουμε αυτό που ξέρουμε ότι ισχύει από τις έρευνες: οι διαχωρισμένες αίθουσες διδασκαλίας, οδηγούν σε έναν διαχωρισμένο κόσμο. Ίσως ο γιατρός μου να πίστευε ότι η ζωή του γιου μου δεν άξιζε γιατί μεγάλωσε σε μια εποχή που ήμασταν εμείς και εκείνοι. Δυστυχώς, παρά τις σημαντικές προόδους στη νομοθεσία και την έρευνα, πρέπει να γίνει αρκετά περισσότερη δουλειά για να επαλειφθεί η διαίρεση. Τα σχολεία, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών μας, το μέλλον τους και το μέλλον της κοινωνίας μας, εξαρτώνται από αυτό»
Originally posted 2018-10-24 18:16:48.
