Πότε η διαπαιδαγώγηση είναι.. too much?
Ανάγνωση σε 2′
Πώς η μορφή διαπαιδαγώγησης των παιδιών επηρεάζει την ανάπτυξή τους
Από αυτά που λέμε ή διαβάζουμε στα παιδιά για να τους περνάμε τις αξίες που θέλουμε (κάτι που γίνεται καλύτερα σε συνομιλίες γύρω από το τραπέζι), οι γονείς ασκούν τεράστια επιρροή στην ανάπτυξη των παιδιών τους. Δεν είναι, ωστόσο, η μόνη επιρροή, ειδικά μετά την είσοδο των παιδιών στο σχολείο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι γονείς να δώσουν στα παιδιά μια καλή αρχή, μία καλή βάση, αλλά είναι επίσης σημαντικό για τους γονείς να αναγνωρίζουν ότι τα παιδιά έρχονται στον κόσμο με τις δικές τους ιδιοσυγκρασίες και είναι η δουλειά των γονέων να παρέχουν μια διασύνδεση με τον κόσμο που τελικά προετοιμάζει ένα παιδί για πλήρη ανεξαρτησία. Σε έναν κόσμο που κινείται με γρήγορους ρυθμούς, η γονική μέριμνα φαίνεται να αλλάζει ραγδαία και να αποκτά μεταβαλλόμενα στυλ. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει γίνει ένα ανταγωνιστικό άθλημα. Αλλά οι ανάγκες της παιδικής ανάπτυξης όπως οριοθετούνται από την επιστήμη παραμένουν σχετικά σταθερές. Η υπερ-διαπαιδαγώγηση είναι δυνατή, και η επιδίωξη για τελειότητα στη διαπαιδαγώγηση μάλλον υφίσταται μόνο στα παραμύθια. Η υπερβολική ανατροφή των παιδιών παγιδεύει τα παιδιά καθώς μετακινούνται στην ενηλικίωση και τα καθιστά ανίκανα να αντιμετωπίσουν τις απλές αποτυχίες. Φυσικά, υπάρχει και η υπο-διαπαιδαγώγηση, και οι έρευνες αποδεικνύουν ότι η έλλειψη εμπλοκής των γονέων, συχνά οδηγεί σε κακές συμπεριφορικές συνέπειες στα παιδιά, εν μέρει επειδή τα ενθαρρύνει να εξαρτώνται πολύ από τα άλλα παιδιά. Παραδόξως, οι σκληρές ή αυταρχικές μορφές ανατροφής μπορούν να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.
Η επιτυχημένη διαπαιδαγώγηση
Για να είμαστε καλοί γονείς, δεν αρκεί απλά να εξασφαλίσουμε στα παδιά μας ότι θα αποφευχθούν οι προφανείς κίνδυνοι όπως η κατάχρηση, η παραμέληση ή η υπερβολική υπερηφάνεια. Πράγματι, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ ορίζει τέσσερις μεγάλες ευθύνες για τους γονείς:
- τη διατήρηση της υγείας και της ασφάλειας των παιδιών,
- την προώθηση της συναισθηματικής τους ευημερίας,
- την ενδυνάμωση των κοινωνικών δεξιοτήτων τους και
- την προετοιμασία των παιδιών διανοητικά.
Πολλές μελέτες υποδεικνύουν ότι τα καλύτερα προσαρμοσμένα παιδιά ανατρέφονται από γονείς που βρίσκουν έναν τρόπο να συνδυάσουν τη ζεστασιά και την ευαισθησία με τις σαφείς προσδοκίες συμπεριφοράς. Οι γονείς μπορούν να βασιστούν στα εξής ως ένα χρήσιμο εργαλείο: φροντίδα (δείχνοντας αποδοχή και στοργή), σταθερότητα (διατήρηση σταθερού περιβάλλοντος), επιλογές (επιτρέποντας στο παιδί να αναπτύξει αυτονομία) και συνέπειες (εφαρμόζοντας επιπτώσεις επιλογών, θετικές ή αρνητικές ).
Ο ρόλος μας ως γονείς είναι να απευθυνόμαστε όχι στα παιδιά μας, αλλά στον μελλοντικό ενήλικο που αυτά θα γίνουν. Στόχος του δικού μας ρόλου είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να ανεξαρτητοποιηθούν από εμάς πάντα στο βαθμό που τους επιτρέπει το αναπτυξιακό τους στάδιο.
