Μια νέα μελέτη υποστηρίζει ότι η υπερβολική ώρα μπροστά σε οθόνες επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου στα νήπια

Ανάγνωση σε 2,5′

Τα τελευταία χρόνια είναι συνηθισμένο να βλέπουμε όλο και νεότερα παιδιά – συμπεριλαμβανομένων των μωρών και των μικρών παιδιών – να κάθονται μπροστά σε ένα iPad, μια τηλεόραση, ένα φορητό υπολογιστή ή απλά να έχουν στα χέρια τους ένα smartphone. Σε αυτό που οι ερευνητές μιας νέας μελέτης για το χρόνο του παιδιού μπροστά στην οθόνη αποκαλούν «ένα τεράστιο ανεξέλεγκτο πείραμα», οι οθόνες έχουν ενσωματωθεί πλήρως στη ζωή μας, στα σπίτια μας και στη ζωή των παιδιών μας χωρίς πολλά πολλά (και χωρίς μεγάλη σαφήνεια για το πώς αυτό επηρεάζει το μυαλό μας.)

Τώρα, μοιάζει να αρχίζουμε να πλησιάζουμε σε μία καλύτερη κατανόηση – και, όπως είναι αναμενόμενο, υπάρχει ακόμα ένας λόγος να είμαστε στοχαστικοί πάνω στο θέμα του χρόνου μπροστά σε οθόνες για τα μικρά παιδιά. Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας (JAMA) τη Δευτέρα, παιδιά προσχολικής ηλικίας που χρησιμοποιούν οθόνες περισσότερο από τη συνιστώμενη μία ώρα την ημέρα χωρίς επίβλεψη (σύμφωνα με τη σύσταση της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρίας AAP), είχαν λιγότερο αναπτυγμένη λευκή ουσία – η οποία αποτελεί απαραίτητο κομμάτι του εγκεφάλου που υποστηρίζει τις γνωστικές, γλωσσικές και γραμματικές δεξιότητες.

“Πρόσφατα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η χρήση οθονών δημιουργεί νευροβιολογικούς κινδύνους στα παιδιά, ωστόσο οι συσχετισμοί με την πρόωρη ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της δυναμικής ανάπτυξης πριν το νηπιαγωγείο”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Dr. John S. Hutton, από το Κέντρο ανάγνωσης και εκπαίδευσης στο Παιδικό Νοσοκομείο του Cincinnati. “Αν και τα αισθητήρια δίκτυα του εγκεφάλου ωριμάζουν σχετικά νωρίς, τα αισθητήρια δίκτυα για δεξιότητες υψηλότερης πολυπλοκότητας, όπως η γλώσσα, η εκτελεστική λειτουργία, η πολυτροπική σχέση και η ανάγνωση, εμφανίζουν παρατεταμένη ανάπτυξη.”

Χρησιμοποιώντας μια μαγνητική τομογραφία, οι ερευνητές μπόρεσαν να εξετάσουν τους εγκεφάλους 27 κοριτσιών και 20 αγοριών (όλων των ηλικιών από 3 έως 5, από μεσαία και ανώτερη μεσαία τάξη) και να αξιολογήσουν την αναπτυξιακή ακεραιότητα της λευκής ουσίας στο μυαλό. Τα παιδιά έλαβαν επίσης γνωστικά τεστ ενώ οι γονείς τους έδωσαν πληροφορίες σχετικά με τη σχέση τους με τις οθόνες: Πόσο συχνά βρίσκονται μπροστά σε μια οθόνη; Παρακολουθούν μόνοι ή με έναν γονέα που είναι εκεί για να σχολιάζει το περιεχόμενο; Τι ακριβώς παρακολουθούν (εκπαιδευτικό υλικό, μουσική, βίαιες σκηνές); Οι απαντήσεις των γονέων έλαβαν μια βαθμολογία, που ονομάζεται ScreenQ, μεταξύ μηδέν και 26 – μηδέν σήμαινε ότι οι γονείς ακολουθούσαν τέλεια τις οδηγίες, ενώ 26 σήμαινε ότι δεν ακολουθούσαν καμία από τις κατευθυντήριες γραμμές.

(Ο μέσος όρος βαθμολογίας ScreenQ, αν είστε περίεργοι, ήταν περίπου 9 – με ένα range από 1 έως το 19. Οι ερευνητές σημείωσαν επίσης ότι το 60% των ερωτηθέντων παιδιών είχαν τη δική τους φορητή συσκευή και το 41% ​​από αυτά είχαν τηλεόραση ή φορητή συσκευή στα υπνοδωμάτιά τους.)

Και πάλι, καθώς η μελέτη αυτή αφορούσε μόνο τις οικογένειες μεσαίας και ανώτερης μεσαίας τάξης, υπάρχουν πολλά που πρέπει να σημειωθούν για την πολυπλοκότητα της ανατροφής των παιδιών όταν οι γονείς δεν έχουν την ίδια πρόσβαση σε παιδική μέριμνα, αμειβόμενη βοήθεια ή άλλους πόρους που θα μπορούσαν να κάνουν ευκολότερη τη σωστή διαχείριση των οθονών στο σπίτι. Στην τελική, το 2019, είναι πολύ πιο δύσκολο να ζήσετε χωρίς οθόνες από ό,τι είναι να βρείτε μια οθόνη με κάτι αόριστα εκπαιδευτικό. Για να μην αναφέρουμε ότι τα σχολεία (ειδικά σε κοινότητες με χαμηλότερα εισοδήματα) δεν λαμβάνουν κατ ‘ανάγκη τα εργαλεία ή την υποστήριξη για την εφαρμογή μειωμένου χρόνου προβολής στις αίθουσες διδασκαλίας τους.

Αλλά, όπως προτείνει η AAP, είναι απαραίτητο οι γονείς των μικρών παιδιών να κάνουν ό, τι μπορούν για να λάβουν ενεργό και προσεκτικό ρόλο στην προσέγγιση της σχέσης της οικογένειάς τους με τις οθόνες. Δεν πρόκειται για μία συμφωνία “όλα ή τίποτα”, αλλά για τη διαχείριση της οθόνης για κάθε στάδιο ανάπτυξης και γνωρίζοντας ότι η χρήση οθόνης που είναι αποδεκτή για ένα μεγαλύτερο παιδί είναι πολύ διαφορετική από ό,τι είναι για ένα παιδί 3- 5 ετών.

Πηγή: Parenting.gr