Ειδικά οι πατέρες, είναι θεμιτό να προσφέρουν στα παιδιά τους προκλήσεις σε νεανική ηλικία [Έρευνα]

Ανάγνωση σε 3,5′

Νέα έρευνα δείχει ότι οι πατέρες που ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να είναι κοινωνικά δεκτικά και να βγαίνουν έξω από τη βολή τους μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αποφύγουν το κοινωνικό άγχος σε νεανική ηλικία.

“Η μελέτη εξετάζει ανερχόμενους ενήλικες, οι οποίοι ορίζονται ως η ομάδα ηλικιών 18 έως 25 ετών”, δήλωσε η καθηγήτρια Jennie Hudson, η οποία είναι επικεφαλής του Κέντρου για την Συναισθηματική Υγεία του Πανεπιστημίου Macquarie. Σε αυτή την ηλικία, οι διαταραχές άγχους είναι το πιο κοινό πρόβλημα ψυχικής υγείας, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, πρόσθεσε.

“Οι περισσότερες έρευνες για το ρόλο που παίζει η διαπαιδαγώγηση στα επίπεδα άγχους εστιάζουν στην αλληλεπίδραση του παιδιού με τη μητέρα. Σε αυτή τη μελέτη, δείχνουμε ότι οι πατέρες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ενθάρρυνση των παιδιών στο να προωθούν τον εαυτό τους περισσότερο κοινωνικά και να παίρνουν ασφαλή ρίσκα “, δήλωσε η Hudson, η οποία εξήγησε ότι αυτό το είδος γονικής μέριμνας ονομάζεται «διαπαιδαγώγηση με προκλήσεις».

Μερικά παραδείγματα αποτελούν η ενθάρρυνση του παιδιού σας να υποστηρίζει τις απόψεις ή τις πεποιθήσεις του ή να τα ενθαρρύνετε να ταξιδεύουν μόνα τους. Επίσης, το να μην αφήνετε τα παιδιά σας να κερδίζουν σε ένα παιχνίδι χαρτιών ή ποδοσφαίρου είναι ένας ακόμη κλασικός τρόπος που οι πατέρες μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά σας προκλήσεις.

Ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα στη μελέτη ήταν ότι, ακόμα και όταν και οι δύο γονείς χρησιμοποιούν διαπαιδαγώγηση με προκλήσεις, η σύνδεση της πρακτικής αυτής με το κοινωνικό άγχος στα ενήλικα παιδιά ήταν ισχυρότερη για τους πατέρες, είπε η Hudson.

«Η ενηλικίωση είναι μια περίοδος εξερεύνησης, αλλαγής και αναζήτησης ταυτότητας».

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Cognitive Therapy and Research τον Σεπτέμβριο (2019), διαπίστωσε επίσης ότι ακόμα και αν ένας από τους γονείς ήταν υπερβολικά επικριτικός, οι νεαροί ενήλικες ήταν πιο πιθανό να έχουν περισσότερες ενδείξεις γενικού άγχους και στρες. Ωστόσο, τα δύο άλλα κοινά στυλ διαπαιδαγώγησης που εξετάστηκαν στη μελέτη – με ζεστασιά και με υπερπροστασία – δεν συσχετίστηκαν με οποιαδήποτε αλλαγή στις βαθμολογίες άγχους σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.

Έχουν διεξαχθεί αρκετές μελέτες γύρω από το ρόλο που διαδραματίζει η διαπαιδαγώγηση με προκλήσεις στο άγχος κατά τη βρεφική ηλικία και την παιδική ηλικία, αλλά αυτή ήταν η πρώτη που εξετάζει τον αντίκτυπο στους αναδυόμενους ενήλικες, δήλωσε η Hudson.

Πραγματοποίηση της έρευνας

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 442 άτομα στην κατηγορία των νεαρών ενηλίκων, οι οποίοι ανέφεραν συμπτώματα άγχους τους και τη συμπεριφορά των γονέων τους.

“Η αναδυόμενη ενηλικίωση είναι μια περίοδος εξερεύνησης, αλλαγής και αναζήτησης ταυτότητας και συχνά παραβλέπεται στη βιβλιογραφία για τη γονική μέριμνα”, δήλωσε η Anna Smout, επικεφαλής συγγραφέας και ερευνητής με τους Hudson και Rebecca Lazarus.

“Οι ηλικίες αυτές έχουν επίσης υψηλά ποσοστά εμφάνισης διαταραχών άγχους όπως διαταραχή πανικού, το κοινωνικό άγχος και η αγοραφοβία”.

Τόνισε ότι επειδή οι νέοι ενήλικες στην Αυστραλία μένουν συνήθως στα σπίτια των γονέων τους για πολύ μεγαλύτερες χρονικές περιόδους, οι γονείς μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη συμπεριφορά των παιδιών τους κατά την ενηλικίωση αλλά και μετά.

Η ομάδα ανέπτυξε ένα ερωτηματολόγιο ειδικά για νεαρούς ενήλικες, το οποίο διερεύνησε τρεις κατηγορίες διαπαιδαγώγησης με προκλήσεις. Αυτές ήταν: η κοινωνική διεκδίκηση και η προσωπική ολοκλήρωση, η περιέργεια και το ενδιαφέρον να δοκιμάσουν νέα πράγματα και η ανταγωνιστικότητα.

Έκαναν επίσης μέτρηση τριών τύπων συμπτωμάτων άγχους – γενικευμένου άγχους, στρες και κοινωνικού άγχους.

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με το πώς συμπεριφέρονταν οι γονείς τους. Στη διαπαιδαγώγηση με προκλήσεις, ένας γονέας θα ενθαρρύνει το παιδί του να δοκιμάσει νέα πράγματα και να αναλάβει ασφαλείς κινδύνους – και δεν θα επέμβει για να το βοηθήσει στην πρώτη δυσκολία.

Κάποιοι γονείς ενδέχεται να είναι πιο πιθανό να προστατέψουν τα παιδιά τους από απογοητεύσεις και να δώσουν στο παιδί τους περισσότερη βοήθεια από ό, τι χρειάζεται σε σχέση με την ηλικία ή τις ικανότητές του. “Αυτό μπορεί πραγματικά να αυξήσει το άγχος του παιδιού, διότι τα παιδιά οδηγούνται στο να πιστεύουν ότι χρειάζονται τη βοήθεια και προστασία από τον έξω κόσμο”, εξηγεί η Smout.

Οι γονείς που χρησιμοποιούν επικριτική στάση τείνουν να πειθαρχούν τα παιδιά για μικρά αδικήματα και γίνονται υπερβολικά επικριτικοί, είπε η Smout.

Ποιός θα πρέπει να είναι ο ρόλος του πατέρα

Η Smout δήλωσε ότι οι παραδοσιακοί ρόλοι των φύλων τονίζουν την ιδέα ότι το παιχνίδι με φυσική άσκηση είναι ο τομέας των πατέρων, καθώς ενθαρρύνει τα παιδιά να αναλαμβάνουν κινδύνους και να είναι ανεξάρτητα.

“Αυτό οδήγησε τους ερευνητές να πιστεύουν ότι η διαπαιδαγώγηση με προκλήσεις θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστική για τους πατέρες από τις μητέρες”, ανέφερε.

“Η προηγούμενη δουλειά της ομάδας μας έχει δείξει ότι η διαπαιδαγώγηση με προκλήσεις τόσο από τις μητέρες όσο και από τους πατέρες, είναι σημαντική για τη συναισθηματική υγεία των παιδιών και των εφήβων”, πρόσθεσε η Hudson.

“Ένα ενδιαφέρον εύρημα στην τρέχουσα μελέτη έδειξε ότι οι πατέρες ήταν σημαντικοί για αυτή την αναδυόμενη ενήλικη περίοδο”.

Αποδεικνύεται ότι εκείνοι οι μπαμπάδες που προκαλούσαν τα παιδιά τους σε ατελείωτα παιχνίδια σκακιού, μπάσκετ ή κρίκετ και ποτέ δεν τα άφηναν να κερδίσουν, ίσως βοηθούσαν τα παιδιά τους να αναπτύξουν λιγότερο άγχος στον δρόμο τους προς την ενηλικίωση.

Με την πάροδο του χρόνου, τα περισσότερα παιδιά θα αρχίσουν να νικούν τον μπαμπά στην μπάλα ή να προβλέψουν μια κίνηση στο σκάκι πριν από αυτόν, και αυτή η σκληρά κερδημένη νίκη θα τους δώσει αυτοπεποίθηση. Τα παιδιά είναι πιθανό να μην έχουν στη συνέχεια κανένα έλεος για τον μπαμπά τους μόλις αποκτήσουν μια γεύση από τη νίκη.

Πηγή: Parenting.gr

Διαβάστε επίσης: Μήπως το παιδί σας φοβάται τον ανταγωνισμό;