Το μετατραυματικό στρες στην οικογένεια
Όταν το μέλος μιας οικογένειας αντιμετωπίζει την διαταραχή του μετατραυματικού στρες αυτό είναι κάτι που αφορά όλη την οικογένεια και όχι μόνο το άτομο που υποφέρει από αυτό. Κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο. Μπορεί να είναι ο ένας από τους δύο γονείς, ο οποίος πιθανόν επέζησε από ένα πολύ δύσκολο τροχαίο. Δεν αποκλείεται να είναι όμως και κάποιο παιδί που επέζησε από επίθεση στο σχολείο του ή από τρομοκρατική ενέργεια όπου είδε φίλους του να χάνονται ακριβώς δίπλα του. Όλα αυτά αν εξαιρέσουμε το ενδεχόμενο του τροχαίου πιθανόν μοιάζουν μακριά μας. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, ως τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο δεν έχουν σημειωθεί κρούσματα σε σχολεία ή τρομοκρατικές ενέργειες σαν αυτές που παρακολουθούμε τελευταία. Όμως, δεν μπορεί να έχουμε ήδη ξεχάσει τον θάνατο του Μάριου μέσα στην αυλή του σχολείου του στο Μενίδι, λίγα μόλις μέτρα από τους συμμαθητές του εξαιτίας μιας αδέσποτης σφαίρας.
Η οικογένεια μπορεί να βοηθήσει το άτομο που αντιμετωπίζει το μετατραυματικό στρες ή μπορεί και να λειτουργήσει εντελώς εναντίον του αν δεν καταφέρει να διαγνώσει το πρόβλημα. Γι’ αυτό και είναι σκόπιμο να γνωρίζει κανείς τα συμπτώματα και τις ενδείξεις. Τέτοια συμπτώματα είναι οι εφιάλτες που επαναλαμβάνονται, η πολύ έντονη αντίδραση όταν γίνεται συζήτηση για το γεγονός, η αναστάτωση και η επανάληψη στην αφήγηση των γεγονότων από το ίδιο το άτομο κάθε τόσο, η ξαφνική εφίδρωση και οι αδικαιολόγητοι πόνοι στην καρδιά και αλλού. Εκείνο που μπορεί να κάνει η οικογένεια για να βοηθήσει είναι κατ’ αρχήν να καταλάβει και να αποδεχθεί ότι όλες αυτές οι παράξενες συμπεριφορές δεν είναι αληθινές. Είναι αποτέλεσμα του μετατραυματικού στρες και κάποτε θα πάψουν. Οπωσδήποτε όμως αν αυτές οι συμπεριφορές αρχίσουν να γίνονται προβληματικές για την οικογένεια, θα πρέπει να βοηθήσει κάποιος ειδικός.
Ακόμη, θα πρέπει η οικογένεια τουλάχιστον για το πρώτο χρονικό διάστημα να αποφεύγει οτιδήποτε θα ενοχλούσε το άτομο που αντιμετωπίζει το μετατραυματικό στρες. Για παράδειγμα αν οι ειδήσεις στην τηλεόραση πρόκειται να θυμίσουν κάτι δυσάρεστο και να αναστατώσουν το μέλος που υποφέρει, καλό θα είναι να αποφεύγονται. Η αλλαγή στις συνήθειες και στην ρουτίνα της οικογένειας μπορεί φυσικά να βοηθήσει. Αν για παράδειγμα το μετατραυματικό στρες οφείλεται σε μια πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι και το μέλος της οικογένειας βρέθηκε εγκλωβισμένο στο σπίτι αυτό αλλά το σπίτι τελικά δεν καταστράφηκε, θα ήταν ίσως φρόνιμο η οικογένεια να αλλάξει σπίτι όσο κι αν αυτό είναι μια μεγάλη και δύσκολη απόφαση.
