Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να κοιτάζουν το ποτήρι μισογεμάτο
Ας ξεκινήσουμε παίρνοντας ως δεδομένο ότι όλοι οι γονείς προσπαθούν να δώσουν το καλύτερο δυνατό στα παιδιά τους και ότι επιθυμούν να τα γεμίσουν εφόδια που θα τα βοηθήσουν να πάρουν τη ζωή τους, στα χέρια τους. Βρίσκονται δίπλα τους για να ενισχύσουν τις πρώτες ακόμα προσπάθειες να επιτευχθούν οι μικροί στα μάτια μας αλλά τεράστιοι στα μάτια των παιδιών, στόχοι. Όπως για παράδειγμα, να καταφέρουν να πιάσουν ένα αντικείμενο στα χέρια τους, να μας χαρίσουν το πρώτο τους χαμόγελο, να γυρίσουν μπρούμυτα, να μπουσουλήσουν, να περπατήσουν, να μιλήσουν κ.ο.κ Στη συνέχεια, οι γονείς παλεύουν για τις επιτυχίες στο σχολείο και την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών. Να μάθει μία τέχνη, όπως λέγανε οι παλιοί.
Όμως το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαν οι γονείς να προσφέρουν στα παιδιά είναι να τα βοηθήσουν να αποκτήσουν δεξιότητες ζωής. Να τα εκπαιδεύσουν να επιδιώκουν μια στάση ζωής που βασίζεται σε αξίες και συλλογικότητα. Να τους εξηγήσουν, με τις πράξεις κι όχι με τις λέξεις, τη δύναμη της αγάπης(Δείτε εδώ: Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη για να μεγαλώσουν, όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν)και της οικογένειας (Δείτε εδώ: Οικογένεια σημαίνει να χτυπάς εσύ και να ματώνουμε όλοι ). Να τους δείξουν τη σπουδαιότητα της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης και πως θα θεμελιώσουν την πίστη στον εαυτό τους αλλά και την εμπιστοσύνη στους άλλους. Και τέλος να τους διδάξουν την αισιοδοξία!
Η αισιοδοξία είναι η μεγαλύτερη δύναμη στη ζωή και οι άνθρωποι που καταφέρνουν να σηκώνονται χαμογελαστοί μετά από μια δύσκολη πτώση, είναι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι. Τα παιδιά, ιδίως αυτήν την εποχή της βαθιάς οικονομικής κρίσης, πρέπει να μάθουν να κοιτάζουν το ποτήρι μισογεμάτο. Δυστυχώς, στα σημερινά παιδιά έμελλε να είναι η γενιά που οι γονείς τους έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους και οι παππούδες τους έχασαν τη μισή σύνταξη. Αυτές οι αλλαγές χτύπησαν σαν ηλεκτροσόκ τις οικογένειες και διαμόρφωσαν βίαια ένα διαφορετικό τοπίο. Η διάχυτη αίσθηση ότι οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι αλλά και ότι αυτοί που έρχονται είναι ακόμα δυσκολότεροι, θόλωσαν τα πρόσωπα των ανθρώπων και τους έβαλαν σε μια μόνιμη διαδικασία “πένθους”. Πένθος για τις χαμένες οικονομίες, για τα ταξίδια που δεν θα γίνουν, για τα σπίτια που δεν θα ανακαινισθούν, για τα ιδιωτικά σχολεία που δεν επιλεχθούν και για τα όνειρα που δεν θα εκπληρωθούν.
Τα παιδιά υποχρεώθηκαν σε μια θλιμμένη καθημερινότητα και σε ένα μηδενισμό. Λέγοντας μηδενισμό, εννοούμε αυτή την αίσθηση του μαθητή που δίνει Πανελλήνιες εξετάσεις ότι ακόμα κι αν γράψει καλά, ο κόπος του πάει χαμένος. Εννοούμε τα σχόλια των γονιών για τους δασκάλους στο σχολείο, οι άχρηστοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι βολεμένοι κτλ. Εννοούμε το κυνήγι της εύκολης λύσης και της εφήμερης επιτυχίας μέσα από τηλεοπτικά talent show. Εννοούμε τον εξευτελισμό της έννοιας της δημοκρατίας όποιον κι να ψηφίσεις, τίποτα δεν θα αλλάξει και φυσικά εννοούμε την έλλειψη οποιουδήποτε κινήτρου για πρόοδο.
Οι γονείς όμως δεν κατανοούν ότι αυτή η συμπεριφορά δημιουργεί “άδεια” και αγέλαστα παιδιά. Αδιάφορα παιδιά που δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους γιατί νομίζουν ότι δεν έχουν αξία. Παιδιά που νομίζουν ότι εάν χαρούν λίγο περισσότερο από όσο “επιτρέπεται”, θα στενοχωρήσουν τους γονείς τους. Παιδιά με κομμένα φτερά. Και είναι πολύ κρίμα να κόβονται τα φτερά ενός ανθρώπου, πριν προλάβουν καν να δημιουργηθούν. Πριν ακόμα βιώσει τη χαρά και την εμπειρία να πετάξει ψηλά.
Είναι γεγονός ότι η εποχή που ζούμε είναι δύσκολη και σκληρή, και μας αφήνει την αίσθηση ότι θα την κουβαλάμε για πάντα στις πλάτες μας. Αλλά υπήρχαν πάντα δύσκολες εποχές, ίσως και δυσκολότερες, μέσα από την οποίες έλαμψαν φωτεινά αστέρια, χάρη στα οποία άλλαξε ο κόσμος. Κάθε ημέρα κρύβει μικρές αισιόδοξες στιγμές μέσα της και είναι δική μας ευθύνη να τις ανακαλύπτουμε και να τις υπενθυμίζουμε στα παιδιά. Κανένας δεν γνωρίζει τί μας περιμένει και τί κρύβεται στο τέλος του δρόμο, αλλά μόνο εάν πιστέψουμε ότι είναι κάτι καλό, υπάρχει πιθανότητα να είναι όντως καλό!
Δώστε στα παιδιά την ευκαιρία να ονειρεύονται ένα αισιόδοξο μέλλον και μην ισοπεδώνετε τις μικρές καθημερινές τους χαρές.
