Τα παιδιά πρέπει να αγαπούν τον εαυτό τους, να τον αντιμετωπίζουν θετικά και να γελάνε με τα λάθη τους

Η αυτοεκτίμηση είναι πολύ σημαντική για τα παιδιά και πρέπει να χτίζεται μέσα τους από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, προκειμένου να τους δώσει τα εφόδια να γίνουν αυτόνομοι και ευτυχισμένοι ενήλικες. Είναι κάτι που αναπτύσσεται μέρα με την μέρα και γίνεται μέσω της αγάπης, της επιβράβευσης και της άνευ όρων αποδοχής των γονιών προς τα παιδιά.

Εάν τα παιδιά σας είναι σε κατάλληλη ηλικία και μπορούν να κατανοήσουν αυτά που συζητάτε μαζί τους, ρωτήστε τα τι πιστεύουν για τον εαυτό τους. Μπορεί στην αρχή να τους φανεί περίεργο αλλά όταν νιώσουν άνετα να περιγράψουν τον εαυτό τους, θα σας δώσουν μια πλήρη και ξεκάθαρη εικόνα για την αυτοαντίληψη που έχουν. Μέσω της αυτοαντίληψης, θα κατανοήσετε και το επίπεδο που βρίσκεται η αυτοεκτίμηση τους.

Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά που θα σας υποδείξουν ότι τα παιδιά σας, δεν έχουν υψηλή αυτοεκτιμήση.

Δεν αναγνωρίζουν ποτέ ότι κάνουν κάτι καλό.

Μειώνουν τον εαυτό τους και συγκρίνονται συνεχώς με κάποιον άλλο, που σύμφωνα με αυτά είναι καλύτερος.

Η θέση του πρώτου είναι η μόνη θέση που μπορούν να αποδεχθούν, αλλά ακόμα και όταν την κατακτήσουν, πάλι μοιάζουν απογοητευμένα.

Ασκούν βαριά κριτική στους άλλους, ενώ τα ίδια δεν ανέχονται το παραμικρό σχόλιο, γιατί τους δημιουργεί ένα απίστευτο άγχος.

Δυσκολεύονται να κάνουν φίλους και να τους κρατήσουν.

Δε μπορούν να δεχτούν την αποτυχία και τη βιώνουν σχεδόν σαν πένθος, φτάνοντας στα όρια της κατάθλιψης.

Ας δούμε τώρα τί πρέπει να κανέτε εσείς για να τα βοηθήσετε:

Να μιλάτε θετικά για τους εαυτούς σας αλλά και για τους άλλους.

Να μην συγκρίνετε αυτά που κάνετε εσείς με αυτά που κάνουν άλλοι γονείς, ακόμα κι αν ο σκοπός σας είναι να ενισχύσετε τους άλλους γονείς.

Να τους κάνετε εποικοδομητική κριτική και να μην γενικεύετε. Πρέπει να εστιάζετε στο συγκεριμένο θέμα το οποίο εκείνη την ώρα σας απασχολεί. Για παράδειγμα, όταν θα έχουν κάνει κάποια ζημιά μην πείτε είσαι κακό παιδί ή σήμερα δεν σε αγαπάω, πείτε αυτό που έκανες ήταν κακό.

Να τα ενθαρρύνετε όταν αποτυγχάνουν. Για παράδειγμα, όταν χάνει η ομάδα τους και νιώθουν απογοητευμένα, πείτε  δεν πειράζει, απλά δεν τα κατάφερες σε αυτήν την δραστηριότητα αλλά είναι σημαντικό ότι προσπάθησες.

Να τα επιβραβεύετε για τις μικρές καθημερινές επιτυχίες. Για παράδειγμα, εάν ετοιμαστούν γρήγορα για το σχολείο, χωρίς γκρίνια και καθυστερήσεις, ενισχύστε την προσπάθεια λέγοντας Μπράβο! σε ευχαριστώ που ετοιμάστηκες χωρίς καθυστέρηση για το σχολείο σήμερα.

Να μην τους βάζετε ταμπέλες. Οι χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες πληγώνουν ανεπανόρθωτα την αυτοεκτίμηση των παιδιών.

Να τους δίνετε απεριόριστα χάδια και αγκαλιές και να μην ντρέπεστε να είστε διαχυτικοί μαζί τους. Αυτό δημιουργεί κλίμα εμπιστοσύνης και αγάπης και βοηθά τα παιδιά να σας μιλήσουν για όσα τα απασχολούν.

Αν και να είναι δύσκολο λόγω του φορτωμένου καθημερινού προγράμματος, είναι σημαντικό να κρατάτε επαφές με το στενό οικογενειακό και φιλικό σας περιβάλλον. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία τα παιδιά μαθαίνουν την αξία της φιλίας και “εκπαιδεύονται” στο να δημιουργούν δεσμούς.

Να μην τα πιέζετε, και προπαντώς να μην θέτετε άπιαστους στόχους για αυτά. Με αυτόν τον τρόπο τους δημιουργείτε την αίσθηση ότι συνεχώς σας απογοητεύουν, με αποτέλεσμα να παραδίδουν τα όπλα γρήγορα. Μην ξεχνάτε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θα φτάσει στους στόχους του με το δικό του μοναδικό τρόπο.

Κάθε μέρα τα παιδιά μαθαίνουν κάτι καινούργιο για τον κόσμο και είναι λογικό να μπερδεύονται τα πράγματα στο μυαλό τους. Να διατηρείτε  την ψυχραιμία σας και να τους υπενθυμίζετε, όσες φορές χρειάζεται, ποιες είναι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα τους.  Τα υπόλοιπα αφήστε, να τα ανακαλύψουν μόνα τους.

Να μην γίνεστε υπερπροστατευτικοί, προλαβαίνοντας όλες τους τις κινήσεις. Στο τέλος θα εξαρτώνται αποκλειστικά από εσάς , χωρίς να έχουν εμπιστοσύνη στις δικές τους δυνάμεις.

Πολλές φορές, οι “μεγάλοι”, είτε είμαστε γονείς είτε όχι, αδυνατούμε να διαχειριστούμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και αντιδρούμε έντονα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι αποτελούμε πρότυπο για τους “μικρούς” και διαμορφώνουμε τη ζωή τους. Τα παιδιά πρέπει να αγαπούν τον εαυτό τους και να τον αντιμετωπίζουν θετικά, να γελάνε με τα λάθη τους και να προχωρούν παρακάτω χωρίς απωθημένα. Η ζωή είναι μπροστά τους και αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές!