Πιστεύω σε εσένα! Λέξεις που ανοίγουν δρόμους σαν φωτεινοί σηματοδότες

Τα παιδιά πρέπει να αγαπούν τον εαυτό τους, να τον αντιμετωπίζουν θετικά και να γελάνε με τα λάθη τους. Έχουν και εκείνα, όπως κι εμείς οι μεγάλοι, τα ίδια δικαιώματα στα λάθη. Μπορούν και πρέπει να κάνουν λάθη, για να ζήσουν φυσιολογικά. Κανένας δεν ζει πραγματικά, εάν δεν πέσει κάτω και κανένας δεν είναι ευτυχισμένος εάν δεν νιώσει την ικανοποίηση ότι κατάφερε να σηκωθεί με τα δικά του χέρια. Η καθημερινότητα των παιδιών είναι σαν ένα άσπρο χαρτί. Εκείνα κρατούν και τα μολύβια και τις γόμες, αλλά κάποιος πρέπει να τους δείξει πώς να τα χρησιμοποιήσουν. Και αυτή η δουλειά είναι του γονιού.

Ο γονιός έχει την υποχρέωση να εξηγήσει τους “κανόνες” και να δυναμώσει τα παιδικά χεράκια ώστε να μπορούν να σβήνουν με αυτές τις γόμες τα άσχημα και τα λανθασμένα. Ο πιο εύκολος και όμορφος τρόπος για να το πετύχει αυτό ένας γονιός είναι η αγάπη. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη για να μεγαλώσουν, όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν. Αγάπη και αποδοχή, γιατί  η αποδοχή από τους γονείς αποτελεί ένα από τα βασικά κλειδιά της αυτοεκτίμησης και χωρίς αυτοεκτίμηση τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε παρακάτω. Δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και να πραγματοποιήσουν όλα όσα ονειρεύονται. Η αυτοπεποίθηση (Δείτε εδώ: Αυτοπεποίθηση: 14 συμβουλές για να την καλλιεργήσετε στο παιδί σας) είναι δύναμη και οι λέξεις Πιστεύω σε εσένα ανοίγουν τους δρόμους σαν φωτεινοί σηματοδότες.

Βοηθούν τα παιδιά να αποκτήσουν δεξιότητες ζωής και όχι απαραίτητα κοινωνικές δεξιότητες. Εξηγούν στα παιδιά ότι μπορούν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις και να αναζητούν με θάρρος νέες διαδρομές. Τους υπενθυμίζουν να σκέφτονται θετικά ακόμα και όταν όλα γύρω τους δείχνουν αρνητικά. Τους υποδεικνύουν τις μικρές χαρές στην χαοτική καθημερινότητα και τα μικρά χαμόγελα πίσω από τα αγχωμένα πρόσωπα.

Αποτελούν το αόρατο χέρι που τα βοηθά να σηκωθούν όταν πέφτουν αλλά και το χέρι που ζητούν από τους φίλους τους όταν νιώθουν ότι δεν τα καταφέρνουν. Υπογραμμίζουν τη σπουδαιότητα και τη γενναιότητα της Συγγνώμης.  Τα παιδιά κατανοούν ότι ο μόνος τρόπος για να λυθεί ένα πρόβλημα είναι να τεθεί στο οικογενειακό ή φιλικό τραπέζι και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Όποιος κι αν έχει φταίξει, θα πρέπει να δεχθεί την ίδια μεταχείριση. Δεν παίζει ρόλο εάν είναι μικρός ή μεγάλος, δυνατός ή αδύναμος, γονιός ή παιδί.  Τα παιδιά έχουν ανάγκη να τους ζητάμε συγγνώμη όταν κάνουμε λάθος γιατί έτσι κατανοούν ότι κανείς δεν είναι τέλειος.  Εκπαιδεύονται να αποδέχονται τον εαυτό τους αλλά και τους ανθρώπους γύρω τους, με τα ελαττώματά τους.

Οι γονείς έχουμε υποχρέωση να αποδεχόμαστε τα παιδιά όπως είναι και να τα ενθαρρύνουμε να πιστεύουν στον εαυτό τους. Αλλά παράλληλα, να τους υπενθυμίζουμε καθημερινά ότι κι εμείς πιστεύουμε σε εκείνα.

Μην στερείτε από τα παιδιά τη δύναμη που κρύβεται στις λέξεις Πιστεύω σε εσένα! γιατί τα παιδιά την έχουν ανάγκη και την αξίζουν!