Καθημερινές συνήθειες που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τα παιδιά μας

Τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας εμάς ως πρότυπο τους. Είμαστε κατά κάποιο τρόπο ο καθρέφτης τους. Όσο κι αν τα συμβουλεύουμε, δεν πρόκειται να ακολουθήσουν τις συμβουλές μας εάν δεν το κάνουμε πρώτα εμείς. Γι’ αυτό άλλωστε είναι σύνηθες να βλέπουμε να αθλούνται παιδιά αθλητών και να καπνίζουν παιδιά καπνιστών.

Αντίστοιχα αντιγράφουν από εμάς τις συνήθειες και την καθημερινότητα μας. Τα στοιχεία του χαρακτήρα μας που δεν τα ελέγχουμε γιατί τα έχουμε συνηθίσει. Κάποια από αυτά τα στοιχεία  όμως επηρεάζουν αρνητικά το παιδί και δεν το βοηθάνε. Αντίθετα, βλάπτουν το δικό του χαρακτήρα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά του.

Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές οι κακές συνήθειες που μας μετατρέπουν σε κακό παράδειγμα έστω και άθελά μας; 

Γκρινιάζουμε 

Αντιδράμε με γκρίνια και χωρίς υπομονή σε οτιδήποτε κι αν αντιμετωπίζουμε. Από την ουρά στο ταμείο μέχρι τα σοβαρά προβλήματα υγείας. Η αντίδραση αυτή είναι και αποτέλεσμα της κρίσης και της εποχής.  Αυτό όμως δημιουργεί παιδιά που με την πρώτη δυσκολία θα χάνουν την αισιοδοξία τους και την πίστη τους. Παιδιά που όταν πέφτουν, δεν θα βρίσκουν το κουράγιο να σηκωθούν.

Δεν είμαστε ευχαριστημένες με τον εαυτό μας 

Κοιτάζουμε στον καθρέφτη και σκοτεινιάζουμε. Ασκούμε συνεχώς αυστηρή κριτική στον εαυτό μας και δεν αγαπάμε το σώμα μας. Αυτό όμως δημιουργεί παιδιά με κόμπλεξ που βλέπουν εχθρικά το σώμα τους και που είναι πολύ πιθανό στο μέλλον να παλεύουν με διατροφικές διαταραχές. Ειδικά εάν πρόκειται για κορίτσια. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν άνετα με τον εαυτό τους, να αγαπούν το σώμα τους και να το φροντίζουν.

Αγαπάμε τον εαυτό μας περισσότερο 

Περνάμε περισσότερο χρόνο στον καθρέφτη από ότι με το παιδί μας. Ασχολούμαστε με το δικό μας καλλωπισμό και αδιαφορούμε για του παιδιού. Αυτό όμως δημιουργεί παιδιά που νιώθουν ότι η μητέρα τους δεν θέλει να τα περιποιηθεί και να ασχοληθεί μαζί τους. Στην εφηβεία δημιουργεί και θέματα ανταγωνισμού.

Θέλουμε μόνο να κερδίζουμε

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που εάν το έχεις, δύσκολα το αποχωρίζεσαι.  Κλείνει μέσα του εγωισμό, ανταγωνισμό και τελειομανία. Εάν όμως είμαστε συνεχώς ανταγωνιστικοί και μας ενδιαφέρει μόνο να κερδίζουμε και να έχουμε τον τελευταίο λόγο, δεν μπορούμε παρά να μεταφέρουμε τη συμπεριφορά και στο παιδί μας. Αυτό όμως δημιουργεί παιδιά που νομίζουν ότι πρέπει πάντα να κερδίζουν και που πιστεύουν ότι η ήττα είναι το τέλος του κόσμου! Στη ζωή όμως η προσπάθεια είναι πιο σημαντική από τη νίκη.

Τσακωνόμαστε μπροστά τους

Είτε με τον μπαμπά τους είτε με δικούς μας ανθρώπους είτε με ξένους. Μιλάμε άσχημα στους σερβιτόρους, στις Δημόσιες Υπηρεσίες και το πιο κλασικό βρίζουμε τους οδηγούς των άλλων αυτοκινήτων. Αυτό όμως δημιουργεί παιδιά που πιστεύουν ότι τα προβλήματα λύνονται με φωνές και κερδίζει αυτός που φωνάζει πιο δυνατά!  Και είναι πιθανό με αυτό τον τρόπο να λύνει τις διαφορές του στις μελλοντικές φιλικές, ερωτικές και οικογενειακές σχέσεις.

Δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας

Προσπαθούμε να κρύψουμε από τα παιδιά αυτό που νιώθουμε, για να μην τα επηρεάσουμε. Πιστεύουμε ότι όταν κλαίμε κρυφά εκείνα δεν το καταλαβαίνουν ή δεν νιώθουν την θλίψη μας. Αποφεύγουμε να συζητάμε για αυτά που μας στενοχωρούν ή μας πιέζουν και κυρίως αποφεύγουμε να αντιμετωπίζουμε δύσκολα συναισθήματα και να τα λύσουμε. Αυτό όμως δημιουργεί παιδιά που καταπιέζουν την ψυχή τους και που ντρέπονται  για τα συναισθήματά τους. Και κατά συνέπεια παιδιά που δυσκολεύονται να διαχειριστούν αυτό που νιώθουν  και να το ξεπεράσουν.