Η λάθος τιμωρία… τραύμα για το παιδί
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι γονείς είναι η πειθαρχία των παιδιών τους. Τα παιδιά πολλές φορές παραλογίζονται ή φέρονται με τρόπο που νιώθεις πως το κάνουν επίτηδες παίζοντας με τις αντοχές σου. Η τιμωρία τότε είναι αναπόφευκτη. Οι επιπτώσεις είναι κάτι στο οποίο το παιδί πρέπει να συνηθίσει. Σε ό,τι κάνουμε υπάρχουν επιπτώσεις. Έτσι και όταν κάνουμε κάτι που δεν είναι σωστό, οι επιπτώσεις είναι αρνητικές. Όμως είναι σωστή κάθε τιμωρία; Υπάρχουν τιμωρίες ή αντιδράσεις μας που θα μπορούσαν να τραυματίσουν τα παιδιά ή να αποδειχθούν βίωμά τους κακό σε βάθος χρόνου; Υπάρχουν και θα έπρεπε να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί με αυτές.
Πήγαινε αμέσως στο δωμάτιό σου
Όταν το παιδί κάνει κάτι λάθος, πρέπει να το οδηγούμε κάπου ήσυχα για να σκεφτεί. Αρκετοί γονείς έχουν την καρέκλα της σκέψης. Εκεί πρέπει να καθίσει ήσυχα το παιδί και να σκεφτεί τι έκανε, γιατί το έκανε και φυσικά να καταλάβει τι πόσο στενοχώρησε τους άλλους ή γιατί δεν πρέπει να το επαναλάβει. Αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την τιμωρία «πήγαινε αμέσως στο δωμάτιό σου», όπου κλείνουμε τα παιδιά στο δωμάτιο και χτυπάμε και βίαια την πόρτα βγαίνοντας από το δωμάτιο. Μοιάζει με την τιμωρία της απομόνωσης και μόνο τραυματική μπορεί να είναι για τα παιδιά.
Αν το ξανακάνεις δεν θα πας στην εκδρομή του σχολείου
Μοιάζει με εκβιασμό. Εκείνο που θέλουμε είναι να βοηθήσουμε το παιδί να καταλάβει το λάθος του για να μην το επαναλάβει. Δεν θέλουμε ούτε να το απειλήσουμε, ούτε να το εκβιάσουμε. Δεν ανταλλάσσουμε δηλαδή την καλή συμπεριφορά με διάφορες «παροχές». Στην εκδρομή του σχολείου δεν θα πάει αν και μόνο αν κάνει ό,τι του λέμε εμείς. Η καλή του συμπεριφορά θα πρέπει να είναι η γενική εικόνα του. Και τέτοιου είδους τιμωρίες το βάζουν σε μια λογική συναλλαγής.
«Θα πω στη γιαγιά σου τι έκανες για να μην σε αγαπάει»
Δεν εκθέτουμε ποτέ τα παιδιά για την κακή συμπεριφορά τους. Η απειλή ότι θα πούμε στους άλλους τι έκαναν για να μην τα αγαπούν, είναι η πιο λάθος τιμωρία που θα μπορούσε ένας γονιός να σκεφτεί. Και φυσικά το τι κάνει ένα παιδί που είναι άξιο τιμωρίας, δεν είναι κάτι που πρέπει να συζητάμε με τρίτους. Ίσως για να πάρουμε τη συμβουλή τους και όχι παρουσία των παιδιών, αλλά το να τα εκθέσουμε δείχνει και τη δική μας αδυναμία να διαχειριστούμε την κατάσταση…
Για τις υστερικές φωνές και το ξύλο, δεν χρειάζεται να κάνουμε ειδική αναφορά. Θεωρούμε αυτονόητο πως απαγορεύονται…
Originally posted 2017-12-07 05:58:05.
